Trinta poemas do autor lugués Xavier Rodríguez Barrio (1954). A obra divídese en tres apartados: “Antífona de tempo e terra”, “Antífona do amor” e “Antifona da redención”, e comeza con estes versos: “(Eu falo coma cuspo! / eis que o único que teño sexan verbas, / e as verbas non se pudren: / caladamente acusan)”.
Xavier Rodríguez Barrio publicou a súa primeira obra con 17 anos, 'Pranto irmán', á que seguiron 'Antífona da redención' (Premio Galicia, 1978), 'Os laberintos da xerfa' (Premio 'Celso Emilio Ferreiro 1984); 'Os aposentos silenciados' (Premio Esquío 1986), 'Celebración do gozo' (finalista do Premio Nacional de Literatura e Premio Esquío en 1988); 'Alba no muro' (premio Eusebio Lorenzo Baleirón 1990), e 'Antiga claridade' (Premio Martín Codax), entre outros. Tamén publicou narrativa e ensaio. Ademais, posúe a Medalla de Ouro do Patronato 'Rosalía de Castro' (1975) e obtivo o Premio Nacional de la Crítica Española 1993.
